รวมทริค How to รอดใบแดง?
- Thanakrit iamborwornkun
- Mar 24
- 1 min read
ใบแดง!! คำเดียวแต่หลากหลายอารมณ์ บางคนอาจจะต้องการตอบรับพร้อมรับใช้ชาติ แต่บางคนถึงกับเขาอ่อน เป็นลม ด้วยหลากหลายเหตุผลต่าง ๆ กันไป แต่วันนี้ทีมงาน สรุป จะรวบรวมวิธีที่ “เขาว่ากันว่า” ทำให้รอดใบแดง เอามาฝากกันครับ ไม่ว่าจะเป็นจากคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่ จากความเชื่อ หรือจากผู้ที่ได้ทดลองมาแล้ว จะมีวิธีไหนบ้าง ไปดูกันเลย
รวมเทคนิคต่าง ๆ ในการรอดจากใบแดง
ตั้งสมาธิก่อนออกจากบ้าน และตบคานประตูบ้าน 3 ครั้ง พร้อมพูดออกเสียงว่า “รอด รอด รอด” และไปที่พื้นที่ในการคัดเลือกทหาร โดยห้ามหันหลังกลับมาที่บ้านเด็ดขาด แม้จะลืมของก็ห้ามกลับเขาบ้าน
พกหรืออมพระรอดระหว่างไปจับด้วย
ขอกับแม่นาคพระโขนง | (ต้องไปกับแฟน)
ผ่าตัดแปลงเพศซะเลย | (รอดแน่ ๆ)
ตอนที่ล้วงมือเข้าไปจับ ใบดำ - ใบแดง ถ้าใบไหนแตะนิ้วมือเป็นใบแรก ให้จับใบนั้นขึ้นมาเลย ห้ามคน เพราะเป็นใบที่ชะตาลิขิตให้ | (แล้วถ้าชะตาลิขิตใบแดงให้ล่ะ -_-”)
บางคนบอกว่า ล้วงมือเข้าไปแล้วให้ คนๆ ก่อน แล้วจับใบหลวม ๆ
หยิบใบบนสุด
รอดผ้าถุงแม่หรือผู้ใหญ่ในครอบครัวที่เป็นผู้หญิง
ล้วงลงไปลึก ๆ เพราะใบดำเขาเอาแอบไว้ข้างล่าง | จริงมั้ย??
หาข้าวเปลือกที่รอดจากการสีข้าว 9 เม็ด นำมาอมไว้ใต้ลิ้น
ออกประตูหลังบ้าน ก่อนเดินทางไปจับใบดำใบแดง และห้ามหันกลับมามองที่บ้าน
ให้ก้าวเท้าขวาออกจากบ้าน โดยถอดรองเท้าให้ฝ่าเท้าสัมผัสพื้นเต็ม ๆ “เพราะเท้าขวามีพลังงานบวก”
อย่าลังเลตอนล้วงมือเข้าไปจับ ให้สูดหายใจลึก ๆ ล้วงมือขวาลงไปและจับทันทีโดยไม่ลังเล ได้ใบไหนก็ต้องเอาใบนั้นเลย
ให้พ่อแม่ หรือผู้อาวุโสในครอบครัว เอ่ยปากไหว้วานและให้เงินเพื่อฝากซื้อของก่อนที่จะออกจากบ้าน | เป็นการสร้างพันธะข้อผูกมัดว่าลูกหลานต้องกลับมาบ้าน (สมัยก่อนจับได้ใบดำต้องเดินทางเข้ากรมทันที) และผู้เกณฑ์ทหารต้องกลับมาพร้อมสิ่งของตามคำไหว้วานให้ซื้อ
ไม่พาคนในครอบครัวไปด้วยกัน รวมถึงแฟน ภรรยาคนรัก ด้วยเชื่อว่าเหมือนไปลาส่ง แต่ยุคนี้คนจะไปให้กำลังใจกันคงห้ามไม่ได้ แก้เคล็ดด้วยการใช้วิธี “ไม่ไปพร้อมกัน” เช่นลูกหลานออกไปก่อน แล้วครอบครัวตามมาด้วยรถอีกคันเป็นอันใช้ได้ เจอใครให้บอกว่ามารอรับลูกรับแฟนกลับบ้าน “ไม่ได้มาด้วยกัน” เพราะคนโบราณถือว่าคือการมาร่ำลานั่นเอง
กินข้าวไม่หมดจาน เดี๋ยวมากินต่อ ถือเป็นการแก้เคล็ดอย่างหนึ่ง ในสมัยก่อนให้คนในบ้านที่จะออกไปเกณฑ์ทหาร “นั่งล้อมวงกินข้าว” กินได้ครึ่งจานให้ผู้นั้นบอกว่าเดี๋ยวกลับมากินต่อ แล้วลุกออกไปทำกิจธุระเกณฑ์ทหารให้เสร็จสิ้น คนที่เหลือไม่กินข้าวจนหมด ไม่เก็บสำรับข้าววางไว้ในสภาพเดิมอย่างนั้น รอจนกว่าลูกหลานกลับมากินต่อตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับบุพการีผู้อาวุโสภายในบ้าน
คว่ำมือหยิบใบดำใบแดง ตามปกติเราจับสิ่งของด้วยการล้วงเอาอุ้งมือจับ ในอดีตเชื่อว่าผู้อื่นซึ่งมีวิชาอาคม เล่นของ จะยัดเอาใบไม่ต้องการใส่มือเรา จึงแก้เคล็ด “คว่ำมือ” ให้ฝ่ามือเราอยู่ด้านล่างหงายหลังมือขึ้นด้านบน ช้อนจับใบดำใบแดงให้ติดขึ้นมาหลังมือ แล้วใช้ง่ามมือหนีบขึ้นมาจะเป็นปัดเอาใบที่เราไม่ต้องการออกไป ไม่ให้ถูกยัดใส่อุ้งมือเรา ถือเป็นความเชื่อที่เอามาเล่าสู่กันฟังครับ
ชายผ้าถุงแม่พันข้อมือ ในทางสายมู ชายผ้าถุงแม่คือของดี ของศักดิ์สิทธิ์ แต่การจับใบดำใบแดงต้องใช้ให้ถูกวิธี “ไม่เอามือข้างพันผ้าไปจับ” เพราะอุปกรณ์เกณฑ์ทหารของราชการถือเป็นของแผ่นดิน เอามือพันผ้าถุงล้วงไปลักษณะนั้นเชื่อว่าจะได้ผลตรงข้ามกับที่เราหวัง ตัดชายผ้าถุง (ตามตำราแม่ต้องใช้มือฉีกเอง) แล้วมัดเป็นสายสิญจน์เล็ก ๆ ในมือข้างที่ไม่ใช้ล้วงจับใบดำใบแดง
โรคที่จะได้รับการยกเว้นการเกณฑ์ทหาร
โรคของระบบหายใจ เช่น หอบหืด
โรคของระบบทางเดินปัสสาวะ
โรคหรือความผิดปกติของตา
โรคเลือดและอวัยวะสร้างเลือด
โรคของหัวใจและหลอดเลือด
โรคหรือความผิดปกติของหู
โรคทางประสาทวิทยา
โรคทางจิตเวช
โรคของต่อมไร้ท่อและภาวะผิดปกติของเมตาบอลิซึม
โรคหรือความผิดปกติของกระดูก ข้อ และ กล้ามเนื้อ
โรคติดเชื้อ
โรคอื่น ๆ เช่น กะเทย(มีอวัยวะสองเพศอยู่ในคนเดียวกัน) มะเร็ง ตับอักเสบเรื้อรัง ตับแข็ง คนเผือก โรคลูปัสอิธิมาโตซัส กายแข็ง และรูปวิปริตต่างๆ
โรคตุ่มน้ำพอง
โรคลำไส้พองแต่กำเนิด
โรคพร่องเอนไซม์ G6PD
ใครอยากเข้ารับใช้ชาติ เชิญทางนี้เลย “เขาว่ากันว่า” โอกาสได้ ”ใบแดง” สูงมาก
(ใครไม่อยากโดนใบแดง อย่าเล่นกับระบบ)
ขอกับสมเด็จพระนเรศวร
ขอกับกรมหลวงชุมพร
ขอกับสมเด็จพระเจ้าตากสิน
ขอกับย่าโม
สุดท้ายนี้การเป็นทหารก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องโหดร้ายทั้งหมดซะทีเดียว แต่อาจมีสิ่งดี ๆ ที่เป็นประสบการณ์ที่หาที่ไหนไม่ได้ ทั้งความมีระเบียบวินัย ความอดทน หรือแม้กระทั่งสุขภาพร่างกายและความแข็งแรง ถึงกระนั้นแต่ละคนก็มีเหตุผลแตกต่างกันไป ที่จะไม่ต้องการเป็นทหาร ทั้งด้วยภาระทางครอบครัว หน้าที่การงานต่าง ๆ
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าทุกคนจะต้องการแบบไหน ทีมงานขออวยพรให้ทุกท่านได้สมหวังในสิ่งที่หวังไว้นะครับ...
Hozzászólások